Dan toch maar…

Ik kan het niet langer ontkennen: ook ik ben aan het stiftdichten geraakt. Eigenlijk al (stiekem) vanaf dat Maarten Inghels ermee kwam. (Bij hem kunt u overigens ook terecht voor beschouwingen over het fenomeen.)

Ik voel me weer net als toen ik mijn moeder vroeg om toch maar het merk chips met de flippo’s te kopen, na mijn aanvankelijke weigering mee te doen aan die rage. Maar het is ook wel een lekker gevoel. Ach, if you can’t beat them…

14 thoughts on “Dan toch maar…”

De verleiding is verstikkend.

Ik spaarde vooral voetbalflippo’s. Dat is eigenlijk een stapje erger.

Mooie stift dit (om in voetbaltermen te blijven), fijn ook dat je met het dunne witte streepje de volgorde aangeeft want daar had ik dus bij een eerder exemplaar van jou moeite mee.

Topshots, die zaten bij Croky. Ik was vroeger wel meer Croky-fan geloof ik, vanwege de bolognese, die was lekkerder dan die van Smiths. Maar met voetbal had ik toen al niks.

Amai da’s eigenlijk best wel cool. Tof gedaan!

Merci.

’t Is goed, iets wat ik over de meeste stiftgedichten niet kan zeggen. Ook handig dat je met die witte lijn een leesrichting aangeeft, vind ik.
Bedankt voor je reactie op mijn nieuwe weblog, het is inderdaad een stuk handiger en mooier dan die vorige. Ik ben der content van ;)

Dankje, dat met die lijntjes is overigens gewoon gestolen van de man zelf: hier.
Het is wat meer werk, maar het is handig en ik vind het wel mooi.

moet iets bekennen.
heb afgelopen week ook al lopen krassen.
de oktoberkrant van austin kleon…

eigenlijk is het super-markeerstift-poëzie en daar het negatief van.

Naja, markeerstifpoëzie is niet echt met woorden maar met letterreeksen en dan op basis daarvan nieuwe woorden maken, maar het is wel allebei met een krant en een stift. Dat gezegd hebbende: ben benieuwd naar je stifgedicht.