Bij mijn geboorte heb ik waarschijnlijk
een flyer in mijn hand gedrukt gekregen,
maar ik ben slecht in bewaren en weet nooit
waar het te doen is.
Er is vast wel ergens een archief, maar ik
kan niet kaartlezen. Mijn gevoel voor
richting zegt altijd rechtdoor. De houding:
rechtop.
Ogen gesloten, lichten gedoofd – wordt vandaag
weer een nachtrit aan de rand van de lijnen.
De banden half op het asfalt, profielafdrukken
in de berm.
De Nieuwe S 
erg sterke sfeer zet je neer.
je zou er bijna de handdoek bij in de ring gooien.
ik twijfel alleen over de eerste ‘wel’, maar zie meer herhalingen. toch, ja, ik zou hem kunnen missen.
Ik heb’m weggehaald. Hij stond er eerst niet en toen ik hem hier invoerde heb ik’m erbij gezet. Nu ik het weer las, vond ik’m ook overbodig. Andere herhalingen mogel wel van mij. Herhalingen zijn het nieuwe zwart.
is beter zo. die andere herhalingen hebben hun functie en staan daar hun werk goed te doen. daar viel ik ook niet over. knipoog.
ik hou van zwart, vooral dat nieuwe.
(en nu wil ik een keer een ander hoofd!)
Mooi gedaan. Ik zit alleen een beetje met dat in de hand gedrukt krijgen. Dat is tussen de metaforische flyer, archief en kaartlezen, misschien een beetje ongelukkig, in de zin van onbedoelde metafoor. Maar ik zou niet weten hoe het anders kan en ik hou eigenlijk heel erg van die omschrijving: iets in de hand gedrukt krijgen.
Ik volg je niet helemaal geloof ik. Onbedoeld? Het is allemaal wel metaforisch, op een bepaald niveau, maar die spanning tussen het fysieke en het min of meer metaforische is wel bedoeld. Bedoel je dat?
Het is goed, erg goed. Blijven dichten, verdomme!
Ja, nu ik geen dichter meer wil zijn, heb ik er meer plezier in. Ik geloof dat ik proza ook maar ga opgeven. Dankjewel!
Zolang je maar niet alles opgeeft, jij kleine hoer.