Op de vloer liggen dunne, kronkelige ijzerdraadjes. Iemand heeft hier hartgrondig paperclips gehaat. Heeft hier een nietje, in een ander nietje, in andere nietjes in het bureaublad geramd. Er was (onder andere) geen lunch die dag. Alle reserves werden verbruikt, er was een wedren op de laatste bodem koffie. Men dronk zelfs sterrenmixthee, ook de mannelijke collega’s. Een enkeling hield zijn mueslireep angstvallig geheim en at per korrel, per graanvlok. De rest kreeg migraine, sommigen vielen flauw. Een iemand niette nietjes in nietjes in het bureaublad, haatte paperclips hartgrondig en stapte te vroeg de lift in.
De Nieuwe S 
‘men dronk zelfs sterrenmixthee’. die thee schijnt wel heel erg fout te zijn.
sterk weer; zoveel leeg ellendig grijs bij elkaar.
Je doet volgens mij goed inspiratie op bij Het Kantoor. Met sterrenmixthee is niks mis. Het probleem is alleen dat je maar drie koppen per dag mag. En ik drink toch het liefst wat meer. En toch ben ik een man.
Dat onder andere is leuk in dit verband, weet alleen niet of die tussenhaakjes echt iets toevoegen. De laatste zin kan misschien anders. Nu zitten er twee herhalingen in, terwijl ik een dergelijke herhaling niet vind passen. Maar een veelbelovende vingeroefening.
Ik heb zelf altijd de neiging om op paperclips te bijten. Heb daar zelfs nog een verhaal over geschreven, dat een meisje dat doet in de klas en een leraar haar dan laat schrikken en zij die paperclip… nou ja, horror dus.
En I love de titel, you know that.