Ik lees om het even welke supermarkt, in wat voor gat dan ook, alsof ik er geboren ben. Bereken binnen drie tellen de snelste route bij het recept van de week, met de bonus-aanbiedingen als stempelposten, de kassa als finish, de bon een medaille. Maar ik ren zelden. Ik proef graag de nieuwste kaas en luister naar de voordelen van een kevlar pannenset. Ken de routines van vakkenvullers, de glimlach van kassameisjes en het verhaal achter mijn wisselgeld.
Dit is waar de ontbijtgranen nooit op zijn en er altijd warme koffie is. Waar we weten dat het winter wordt door boerenkool in de koelingen en chocoladeletters in de bakken. Waar de temperatuur altijd aangenaam anders is dan in onze studentenkamers, appartementen en huizen en het assortiment met ons mee evolueert. Onze gevulde mandjes en karretjes zijn ons bewijs van deelname. Hier ruimen spiegelaars onze rotzooi op en kunnen we weggaan, zonder dat we iets wezenlijks hebben veranderd.
Dit is waar we komen om te spelen.
Ik vind vooral de eerste alinea erg sterk!
Mooi stukje, inderdaad, en een goed gedicht op De contrabas.
mooi, vooral ‘het verhaal achter mijn wisseldgeld’. en dat AH nog eens zou inspireren… wie had dat gedacht.
Ha, zo voel ik me eigenlijk nooit echt als ik boodschappen ga doen. Geeft toch wel een leuke nieuwe positieve kijk erop. Ik ga meestal te laat in de middag/avond boodschappen doen en zijn het lekkere brood en de vegetarische balletjes al op.
@ Maarten: voor ieder wat wils.
@ Jan: Dankje, zoals je wellicht gezien hebt, heb ik bij dat gedicht uiteindelijk partij voor jou gekozen.
@ Saskia: Sorry daarvoor. Supermarkten in het algemeen inspireren trouwens, maar goed: het woord ‘bonusaanbieding’ verklapt het natuurlijk.
@ Suzan: Ga eens ’s middags, en neem de tijd.
Om toch een duit in het zakje te doen: ik vind de tweede alinea het mooist.
Ik zal’m doormidden snijden voor jullie.
Een Houellebezqiaanse manier van het benaderen van een supermarkt. Erg mooi.
Ik ben geen groot fan van zijn werk (op stilistisch niveau dan), maar ik begrijp wel wat je bedoelt hier. Dankjewel!
Pingback: Dennis auf Deutsch (Zwei) « De Nieuwe S