“Je knieën zien er gebogen
beter uit, als het helpt kun je
doen alsof er een blokje lood
op je hoofd ligt, ter hoogte
van je kruin.”
Ze had nog meer ideeën,
maar ik vergeet dingen,
niet zelden met opzet.
Ik herinner me wel dat ik ooit zei:
“Dit is geen maatregel, dit is je
moeder. Dus toon wat respect.”
Of: “We moeten groeten doen. En
waarschijnlijk de boodschappen.”
In ieder geval: “Je bent thuis.”
Maar dat geloofde ze niet.
Advertenties
Leuk gedicht, al ben ik niet zo voor omslachtige constructies als ‘Ik herinner me wel dat ik ooit zei’. ‘Dit is geen maatregel, dit is je
moeder’ vind ik erg goed.
Ik ben daar in principe ook niet zo voor, geloof ik, maar hier vond ik het wel passen. Het hele gedicht heeft iets geconstrueerds, iets kunstmatig bevreemdends of zo. Dank voor je commentaar.
Mooi gedicht trouwens, op de ORP-site. Mooi mooi.
‘Kunstmatig bevreemdends’ daar kan ik me erg goed in vinden, maar neemt zeker niet weg dat ik het op die vreemde manier ook geweldig vond. Ik moest glimlachen.