Niets gaat langzamer dan de Veerhaven XIII. Het water haalt zichzelf keer op keer in, tekent krullen op het oppervlak  terwijl het stokjes, flessen, touw, dopjes, yoghurtbekers en stukken van plastic tassen naar de kant, voor onze voeten, draagt.

We praten weinig, maar drinken des te meer. We kijken voornamelijk naar het water. Als we al iets zeggen, is het langzaam en in een lagere stem dan gewoonlijk. De gedachten die we hier hebben, zijn zo lang dat het ons tijd kost ze te formuleren en vaak vergeten we de volgorde nog als we eenmaal met uitspreken van de zin begonnen zijn.

Nummer zeven alweer. Het is bijna voorbij, maar nu is het maart en maart brengt een nieuwe ANS en een nieuwe ANS brengt een nieuwe column. Wederom bij uw favoriete Nijmeegse kroeg of supermarkt op te halen of gewoon op de universiteit. Online leest u hier en een pdf is er ook. Als u die downloadt vindt u ook onderstaand bericht terug. Gék op ANS.