Mariana wil de dieren redden
en mooi zijn terwijl ze dat doet.
Dat laatste lukt. (Ik weet niet hoe
dat met de dieren zit.)
Ze zou willen schreeuwen, maar
ze kan alleen maar schilderen en
begrijpt de wereld enkel op een
canvas of op dagen dat er zon is.
Haar plakboek is een dagboek van
dingen die ze mee wilt maken, ooit.
Zo danst ze met ijsberen en wacht
op de dag dat. Dit is wat ze doet.
Eigenlijk zijn we allemaal een beetje Mariana. Mooi stuk. U bent warempel poëziecurator!
2e alleen door slechts vervangen..Verder leuk! past precies!