Dinsdag 11 januari | 11.00 uur | Waterstand: 1202

Wilderness may temporarily dwindle, but wildness won’t go away.
A ghost wilderness hovers around the entire planet.
Gary Snyder, The Etiquette of Freedom

Vanochtend was Radio1 een aantal Vlietbergers aan het ondervragen. Het was vreemd om mijn buren te horen door de radio in de keuken, op de zender die ik ’s ochtends altijd op heb staan. Nog vreemder vond ik het feit dat mijn ex-huisbaas blijkbaar wel degelijk verstaanbaar kan praten.

[Bron: Radio1]

Ondertussen is de weg zowat verdwenen. Op het asfalt staat tussen de tien en de twintig centimeter water. De teerweg, zoals de weg naar Nijmegen hier liefkozend genoemd wordt, is eigenlijk een klein soort dijk. Een dijk die langzaam overstroomt, hetgeen een brede, lage waterval oplevert langs de hele breedte van de weg.

De uiterwaarden stromen vol. Het water zoekt de winterdijk op. Nog is de weg begaanbaar, maar het water trekt al aan je laarzen (en klimt er langs omhoog, erin). Het is een soort annexeren.

Dat betekent dat wij bijna eilanders zijn. Ik ben blij dat ik me vanochtend niet geschoren heb, want ik vind: zolang je op een eiland woont, moet je op zjjn minst proberen een baard te laten staan. Het is de gedachte die telt. Wij tellen af.

Meer Eilander worden hier | Meer foto’s hier