Op uitnodiging van en samen met Laura Stek maakte ik een eenminuutje. Dat zijn korte audioverhalen voor kinderen tussen de 8 en de 14 (een nogal brede doelgroep, trouwens) voor de site van Het Klokhuis. Jenny zei: “Het is grappig hoe weinig je je hoeft aan te passen voor die doelgroep.” En gelijk heeft ze.

Morgen weer op

Op onze weg naar buiten vallen we altijd van de trap. Met opzet. We maken graag lawaai. We zoeken een podium en een publiek.

Tot die tijd komt, doen we alsof heel de wereld ons podium is. We denken het gejuich erbij als we scoren, gaan op onze knieën in het grasveld, handen in de lucht, alsof er 50.000 man om ons heen staan.

Als we onder de douche staan te zingen, wordt de badkamerlamp een schijnwerper, de spiegel een camera.
Het water dat wegloopt klinkt als applaus.

We praten alsof alles wat we zeggen door duizenden gehoord wordt, geven interviews aan denkbeeldige journalisten.

En als we dan ‘s avonds de trap op lopen, stoppen we kort aan de rand van het bed. En voordat we onze dekens optillen, maken we een buiging. Maar we wachten niet op applaus:

morgen moeten we weer op.

De eerste recensie is er ook al: