Ik herinner me een gesprek met een jonge dichter. Ik vroeg hem naar zijn voorbeelden. Hij zei: ‘Hank Moody.’ Dat is het personage dat David Duchovny speelt in de serie Californication. Moody heeft drie boeken op zijn naam staan, is van New York naar Los Angeles verhuisd om daar teleurgesteld en gescheiden te raken. Moody drinkt veel en schrijft weinig. Moody is een karikatuur van een schrijver. Zoals zoveel schrijvers in films dat zijn. 

In het nummer ‘Let them Come’ zegt de rapper Scroobius Pip: ‘You know it’s enlightening. I see so many kids that love being writers more than they love writing.’ De schrijver Austin Kleon zegt: ‘Lots of people want to be the noun, without doing the verb.’ 

Maar the verb laten zien in de film is saai, hoe bezeten je iemand ook laat typen op een oude typemachine. Dus zie je vooral the noun. De ontwrichtende writer’s block van de fictieve Jack Torrance in The Shining. De net wat echtere kofferbak met Hunter S. Thompsons drugsverzameling in Fear and Loathing in Las Vegas. Hank Moody: een beetje van allebei, plus seks en co-ouderschap. Het zelfstandig naamwoord is filmisch op een manier die het werkwoord maar een enkel shot volhoudt. 

*

In 2006 was Shia LaBeouf twintig, net Disney Channel af en nog een minder verwarrend en problematisch mens dan nu. Robert Downey Jr. was zijn verslaving alweer te boven, maar nog niet Iron Man. Een schrijver waar ik naar opkeek vond A Guide to Recognizing Your Saints een goede film.

Lees verdeer op ilfu.com.